AŁŁA KRAWCZUK (АЛЛА КРАВЧУК)

LWÓW - UKRAINA

Ałła Krawczuk od początku kariery naukowej związana jest z Narodowym Uniwersytetem Lwowskim im. Iwana Franki we Lwowie (ukr. Львівський національний університет імені Івана Франка). W 1995 roku ukończyła studia na Wydziale Filologicznym na specjalności „Język i literatura polska, język i literatura ukraińska”. W 1999 roku obroniła w Instytucie Językoznawstwa Akademii Nauk Ukrainy (Kijów) pracę doktorską nt. „Polska frazeologia onomastyczna” pod opieką Ivana Teplyakova. W latach 1998-2003 pracowała jako asystentka. W 2003 r. otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego.

Profesor Ałła Krawczuk odbyła liczne staże naukowe na polskich uczelniach wyższych, m. in. Uniwersytecie Zielonogórskim, Uniwersytecie Jagiellońskim, Uniwersytecie Warszawskim, Uniwersytecie Wrocławskim, Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim, Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i Uniwersytecie Śląskim.

Od 2004 r. jest kierowniczką Katedry Filologii Polskiej na Narodowym Uniwersytecie Lwowskim im. I. Franki.

Jej główne zainteresowania naukowe to: frazeologia polska, semantyka i pragmatyka językowa oraz glottodydaktyka. Zajmuje się także etykietą językową. Jest jedną z najbardziej znanych osób, zajmujących się popularyzacją i dydaktyką języka polskiego i wiedzy na temat Polski na Ukrainie. W licznych badaniach porównuje polski i ukraiński system gramatyczny oraz analizuje problematykę nauczania języka polskiego na współczesnej Ukrainie. Dzięki jej zaangażowaniu i pracy na Uniwersytecie Lwowskim systematycznie przybywa lektorów oraz badaczy języka i kultury polskiej. Wydała łącznie około 170 publikacji naukowych, encyklopedycznych i dydaktyczno-naukowych.

Profesor Ałła Krawczuk stworzyła łącznie około 170 publikacji naukowych, encyklopedycznych i dydaktyczno-naukowych. Wśród najważniejszych z nich znajduje się 12 podręczników do nauki języka polskiego i o języku polskim. Jako redaktorka naukowa pracowała przy tworzeniu 13 zbiorów prac naukowych i podręczników. Napisała ponadto ponad 90 artykułów naukowych (w języku ukraińskim, polskim i angielskim), spośród których zdecydowana większość opublikowana została w zagranicznych czasopismach, głównie w Polsce i na Litwie. Jest również autorką 33 haseł encyklopedycznych na temat wybitnych polonistów Narodowego Uniwersytetu Lwowskiego.

  • Morfologia współczesnego języka polskiego (Fleksja). (Морфологія сучасної польської мови (словозміна)), Lwów, Ukraińska Akademia Drukarstwa, 2007.
  • Leksykologia i kultura języka polskiego (Лексикология і культура польської мови (в 2-х томах), Kijów 2011.
  • Jestem stąd. Підручник з польської мови, Lwów: Narodowy Uniwersytet Lwowski imienia Iwana Franki, 2013.
  • Методика викладання польської мови. Мова і культура в полоністичній дидактиці в Україні: Підручник / Metodyka nauczania języka polskiego. Język i kultura w dydaktyce polonistyczne na Ukrainie: Podręcznik. Kijów: Firma INKAS, 2017.
  • Nauczanie Ukraińców polskiej etykiety językowej (zwracanie się do adresata), w: W. Miodunka, A. Seretny, red., W poszukiwaniu nowych rozwiązań. Dydaktyka języka polskiego jako obcego u progu XXI wieku, Kraków:  Universitas, 2009, s. 301-311.
  • Nowe profile ukraińskiego stereotypu Polaka (na podstawie ankietowania studentów lwowskich), „Postscriptum Polonistyczne” 2008, nr 1 (1), s. 147-170.
  • O nauczaniu kultury języka polskiego za granicą: świadomość normatywna ukraińskiego studenta polonisty : (na przykładzie lwowskiej polonistyki), „Postscriptum Polonistyczne” 2012, nr 2(10), s. 285-301. 
  • Co i jak myślą o polszczyźnie jej ukraińskojęzyczni użytkownicy (na podstawie badań nad świadomością normatywną studentów polonistyki lwowskiej), w: A. Rabczuk, red., Edukacja Międzykulturowa. Forum Glottodydaktyczne. Materiały z Konferencji Naukowej, 2013, s. 95–116.
  • O nauczaniu homonimii (na przykładzie Polonistyki Lwowskiej), „Kwartalnik Polonicum” 2013, nr 14, s. 17-22. 
  • Pogranicze językowe: wy czy państwo / panowie. Funkcjonowanie zaimków honoryfikatywnych liczby mnogiej w języku ogólnopolskim oraz w polszczyźnie odziedziczonej na Ukrainie, w: Dziedzictwo kulturowe regionu pogranicza, t. VII, E. Skorupska-Raczyńska, H. Uchto. red., Gorzów Wielkopolski: Wydawnictwo Naukowe Akademii im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim, 2018, s.55-71.

Gdy w roku 2004 Katedra Filologii Słowiańskiej Narodowego Uniwersytetu Lwowskiego podzieliła się na dwie, wyodrębniając Katedrę Filologii Polskiej, Ałła Krawczuk stanęła na jej czele jako kierowniczka. Funkcję tę pełni nieprzerwanie do dzisiaj. Katedra Filologii Polskiej jest jedyną samodzielną filologią słowiańską we Lwowie. Niegdyś istniała również Katedra Filologii Rosyjskiej, została jednak zamknięta. Polonistyka lwowska jako jednostka dydaktyczna z wieloma katedrami i instytucjami polonistyki w Polsce, m.in. z  uniwersytetami w Katowicach, Krakowie, Poznaniu, Zielonej Górze, Łodzi, Warszawie czy Toruniu.

W 2007 roku Katedra Filologii Polskiej Narodowego Uniwersytetu Lwowskiego im. Iwana Franki pod kierownictwem prof. Ałły Krawczuk otrzymała tytuł Ambasadora Polszczyzny poza Granicami Kraju w programie prowadzonym przez Radę Języka Polskiego.

Od 2012 kierowana przez nią Katedra ma uprawnienia do organizacji państwowych egzaminów certyfikatowych z języka polskiego jako obcego na Uniwersytecie Lwowskim.

Jest organizatorką i współorganizatorką licznych konferencji naukowych, m.in. Полоністика у ХХІ столітті: між локальним і глобальним. До 190-річчя польської філології у Львівському університеті (Polonistyka XX wieku: między lokalnością a globalnością. W 190-lecie filologii polskiej na Uniwersytecie Lwowskim), listopad 2016 czy Полоністика у світлі традицій і викликів сучасності. До 15-ліття кафедри польської філології Львівського національного університету імені Івана Франка (Polonistyka w świecie tradycji i wyzwań współczesności. Z okazji 15-lecia Katedry Filologii Polskiej Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego imienia Iwana Franki), październik 2019

Jako wybitna badaczka i popularyzatorka języka polskiego brała udział w około stu konferencjach i spotkaniach naukowych. Angażuje się ponadto w cykliczne wydarzenia, związane z glottodydaktyką, w tym w sesje naukowe Międzynarodowej Szkoły Humanistycznej Europy Środkowo-Wschodniej w Warszawie, letnią szkołę języka, literatury i kultury polskiej Uniwersytetu Śląskiego czy konferencje Stowarzyszenia „Bristol” Polskich i Zagranicznych Nauczycieli Kultury i Języka Polskiego jako Obcego.

Czterokrotnie była uczestniczką Światowego Kongresu Polonistów (w Poznaniu, Krakowie, Opolu i Katowicach).

W 2012 otrzymała Mickiewicz-Puszkin, przyznany przez Stowarzyszenie Współpracy Polska-Wschód. W 2015 roku została laureatką Nagrody Polonicum, przyznawanej corocznie przez Uniwersytet Warszawski, pod patronatem Marszałka Senatu RP, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego i JM Rektora Uniwersytetu Warszawskiego.

Jest wykładowczynią na Narodowym Uniwersytecie Lwowskim im. I. Franki. Wykłada składnię i stylistykę oraz kulturę i pragmatykę języka polskiego.

We współpracy ze Szkołą Języka i Kultury Polskiej Uniwersytetu Śląskiego współorganizowała w latach 2008-2009 dla ukraińskich lektorów i kandydatów na lektorów języka polskiego Podyplomowe Studia Nauczania Kultury Polskiej i Języka Polskiego jako Obcego oraz Studia Podyplomowych Wiedzy o Języku i Kulturze Polskiej, które ukończyło ponad 70 ukraińskich słuchaczy, uzyskując dyplom.

Pod opieką prof. A. Krawczuk prace dyplomowe z zakresu języka polskiego obroniło kilkoro doktorantów.

Przewiń na górę