DANIEL BEAUVOIS

FRANCJA – LILLE/PARYŻ

Daniel Beauvois (ur. 9 maja 1938 roku w Annezin-les-Béthune)slawista, historyk kultury i oświaty, profesor Uniwersytetu Lille III i Uniwersytetu Paryż I, pisarz i publicysta.

Ukończył studia historyczne i slawistyczne na Uniwersytecie w Lille III (Université Charles-de-Gaulle Lille 3). W 1977 roku uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie w Paryżu I (Université Paris 1 Panthéon-Sorbonne).

W kręgu jego zainteresowań znajdują się m.in.: historia kultury i oświaty oraz historia stosunków społecznych na dawnych polskich kresach wschodnich w XIX.

  • Trójkąt ukraiński. Szlachta, carat i lud na Wołyniu, Podolu i Kijowszczyźnie 1793–1914, Lublin: Wydawnictwo UMCS, 2005.
  • Wilno – polska stolica kulturalna zaboru rosyjskiego 1803–1832, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2010.
  • Walka o ziemię. Szlachta polska na Ukrainie prawobrzeżnej pomiędzy caratem a ludem ukraińskim 1863–1914, Sejny: Pogranicze, 1996.
  • Stosunki polsko-francuskie w czasie dziwnej wojny, Kraków: Oficyna Literacka, 1991.
  • Polacy na Ukrainie 1831–1863. Szlachta polska na Wołyniu, Podolu i Kijowszczyźnie, Paryż: Instytut Literacki, 1987.
  • Le Centenaire de la Commune de Paris. Le socialisme français et ľEurope Centrale. Actes du colloque organisé par le Centre ďEtudes de la Civilisation Française de ľUniversité de Varsovie, avril 1971, red. Beauvois, Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 1972.

 

Ważniejsze artykuły w języku polskim:

  • Religie a narody w walce rosyjsko-polskiej na Ukrainie prawobrzeżnej w latach 1863–1914, „Przegląd Historyczny” 88 (1997), nr 1, s. 73–94.
  • Świadomość obywatelska u ziemian polskich na terenach litewsko-ruskich, „Krytyka” 1993, nr 40, s. 128–132.
  • Szczyt mikołajczykowskich represji antyszlacheckich na Ukrainie 1849–1852, w: Fermentum massae mundi. Jackowi Woźniakowskiemu w siedemdziesiątą rocznicę urodzin, red. P. Rudziński, N. Cieślińska-Lobkowicz, Warszawa: Wydawnictwo Agora, 1990.
  • Północna Francja a sprawa polska w latach 1830-1833, w: Powstanie Listopadowe 1830–1831. Dzieje wewnętrzne, militaria, Europa wobec powstania, red. W. Zajewski, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990.
  • Moja przygoda z Kresami, „Ruch Literacki” 30 (1989), nr 4/5, s. 281–291.

Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi RP. Otrzymał tytuł doktora honoris causa uniwersytetów Warszawskiego, Wrocławskiego i Jagiellońskiego. Jest członkiem zagranicznym Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności i Ukraińskiej Akademii Nauk oraz licznych francuskich i zagranicznych organizacji o charakterze naukowym. W 2006 roku otrzymał Nagrodę im. Jerzego Giedroycia za książkę Trójkąt ukraiński. Szlachta, carat i lud na Wołyniu, Podolu i Kijowszczyźnie 1793–1914 (2005).

W latach 1964–1968 uczył w szkołach średnich języka rosyjskiego.

Na uczelniach prowadził przede wszystkim zajęcia z historii kultury polskiej i rosyjskiej. Wykładał na Uniwersytecie Nancy II (1978–1979), a następnie na Uniwersytecie Lille III (1979–1994), gdzie kierował Centrum Studiów nad Kulturą Polską. Od 1994 roku wykładał na Uniwersytecie Paryż I Panthéon-Sorbonne i był dyrektorem Ośrodka Historii Narodów Słowiańskich (do 1998).

Przewiń na górę