KOSOWO – PRISZTINA
Gordana Jovanović (ur. 29 stycznia 1940 r. w Despotovacu) – wybitna paleoslawista, historyk języka polskiego, rusycystka, wykładowczyni, profesor Uniwersytetu w Belgradzie i Uniwersytetu w Prisztinie.
Ukończyła język i literaturę rosyjską oraz język i literaturę polską na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu w Belgradzie. W 1969 na podstawie dysertacji Studia nad językiem „Pamiętników Janczara” uzyskała tytuł doktora na Uniwersytecie Jagiellońskim. Przez kilka lat pracowała w Krakowie jako lektorka języka serbsko-chorwackiego. Po powrocie do Jugosławii podjęła pracę jako wykładowczyni w Katedrze Języka i Literatury Rosyjskiej Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu w Prisztinie oraz w Instytucie Języka Serbsko-Chorwackiego Uniwersytecie w Belgradzie. Prowadziła wykłady z gramatyki historycznej języka polskiego, a od 1978 również z fonetyki i fonologii oraz morfologii współczesnej. Przeszła na emeryturę w 2005 roku [1].
Profesor G. Jovanović zajmuje się diachronią oraz onomastyką historyczną. Dzięki jej pracy ukazały się liczne zabytki piśmiennictwa historycznego, między innymi Miroslavljevo jevandjelje (Ewangelia księcia Mirosława), najstarsze dzieło staro-cerkiewno-słowiańskiej redakcji języka serbskiego.
[1] P. Bunjak, Kartki z dziejów polonistyki na Uniwersytecie Belgradzkim, „Przemyski Przegląd Kulturalny” 2013, nr 1–2, s. 22.
Kultura i religija, Belgrad: Radnička štampa, 1981.
Miroslavljevo jevanđelje, Belgrad: Srpska akademija nauka i umetnosti, 1986. (współaut Nikola Rodić)
Srpskohrvatska čitanka, Kraków: Uniwersytet Jagielloński, 1972. (współaut. Z. Wagner)
Przyczyniła się do rozwoju polonistyki w Jugosławii, a potem w Serbii i w Kosowie, w tym znacząco do rozwoju badań diachronicznych związanych z językiem staro-cerkiewno-słowiańskim.
Wykłada przedmioty slawistyczne, w tym polonistyczne (gramatyka historyczna języka polskiego, fonetyka i fonologia, współczesna morfologia).
Na przełomie lat 60. i 70. minionego wieku pracowała w Krakowie jako lektorka języka serbsko-chorwackiego