JAPONIA - TOKIO
Koichi Kuyama urodził się w 1958 w Saitamie w Japonii. Ukończył studia na Tokijskim Uniwersytecie Studiów Międzynarodowych (Tokyo University of Foreign Studies, TUFS) w Instytucie Filologii Rosyjskiej oraz na Uniwersytecie Waseda. W latach 1987-1995 wykładał język japoński, literaturę japońską oraz translatorykę w Katedrze Orientalistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
W 1990 r. uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Do Japonii wrócił w 1996 roku i podjął pracę jako wykładowca języka polskiego oraz historii kultury polskiej. Pracował między innymi na Uniwersytecie Tokijskim (1998-2013), na Uniwersytecie Hitotsubashi (1997-1998), na Uniwersytecie Soka w Tokio i na Tokijskim Uniwersytecie Studiów Międzynarodowych (TUFS).
Koichi Kuyama aktywnie działa w Instytucie Polskim w Tokio. Od 2012 roku pełni tam funkcję eksperta do spraw teatru i filmu.
- Nagisa Oshima o Andrzeju Wajdzie – przykład kreatywnej recepcji kinematografii polskiej w Japonii, „Spotkania Polonistyk Trzech Krajów: Chiny, Korea, Japonia”, Międzynarodowa Konferencja Akademicka w Seulu, R. 2012/2013, Seul, s. 161-173.
- „Quo vadis” w Japonii – konteksty recepcyjne, w: Literatura polska w świecie, IV, Oblicza światowości, red. R. Cudak. Katowice: Wydawnictwo Gnome, 2012.
- O pracach translatorskich Yukio Kudo, autora japońskiego przekładu „Pana Tadeusza”, „Wiek XIX: Rocznik Towarzystwa Literackiego imienia Adama Mickiewicza” 2 (44), 2009.
- Endo Shusaku a sprawa polska, „Spotkania polonistyk trzech krajów – Chiny, Korea, Japonia”, Międzynarodowa Konferencja Akademicka w Tokio, 2009, s. 221-239.
- Wokół faktów i zagadek japońskiej recepcji „Pana Tadeusza”, w: „Pan Tadeusz” i jego dziedzictwo. Recepcja, red. B. Dopart, Kraków: Universitas, 2006, s. 427-443.
- Pomnik Adama Mickiewicza w Japonii, „Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza” 2005, nr 40.
- Tajemnice japońskiego przekładu „Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego, w: Wydalony z Parnasu. Księga poświęcona pamięci Zygmunta Krasińskiego. Materiały międzynarodowej konferencji naukowej poświęconej 140. rocznicy śmierci Zygmunta Krasińskiego, red. J. Świdziński, Poznań: Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2003.
- Recepcja Mickiewicza w Japonii, w: W dwusetną rocznicę urodzin Adama Mickiewicza. Materiały Międzynarodowej Konferencji Naukowej, 3-5 grudnia 1998, red. J. Świdziński. Poznań: Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2001.
- Dzieła Adama Mickiewicza w japońskim przekładzie Asai Kinzo (materiały nieopublikowane), „Slavica Occidentalis Iaponica” 2000, nr 3, s. 151-176.
- Interpretacja funkcji narratora w romansie wierszem „Eugeniusz Oniegin”, „Studia Rossica Posnaniensia” 1991, t. 21.
- O zainteresowaniach slawistycznych w Japonii, „Studia Rossica Posnaniensia” 1991, t. 22.
W roku 2017 został uhonorowany przez Ministra Spraw Zagranicznych RP Odznaką Honorową Bene Merito.
W roku 2019 został laureatem Nagrody im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, przyznawanej przez Polski Ośrodek Międzynarodowego Instytutu Teatralnego w Międzynarodowym Dniu Teatru. Nagroda ta przyznawana jest cudzoziemcom w ramach uznania ich działalności związanej z propagowaniem dramaturgii polskiej i teatru polskiego na świecie.
Prowadził zajęcia z przedmiotów polonistycznych i tłumaczeniowych na Uniwersytecie Tokijskim (1998-2013), na Uniwersytecie Hitotsubashi w Kunitachi (1997-1998), na Uniwersytecie Soka w Tokio i na Tokijskim Uniwersytecie Studiów Międzynarodowych (TUFS).
Tłumaczenia dramatów i sztuk teatralnych:
- Sztuka „Pechowy diabeł” Asayi Fujity na podstawie bajki Akira Saneto, przekład z japońskiego na polski
- Sztuka „Pory roku” Tsubame Kusunokiego, przekład z japońskiego na polski
- Dramat „Nasza Klasa. Historia w XVI lekcjach” Tadeusza Słobodzianka, przekład z polskiego na japoński
Tłumaczenia dialogów filmowych:
Koichi Kuyama przetłumaczył na język japoński łącznie ponad 40 list dialogowych polskich filmów, wśród nich:
- „Zemsta”, reż. Andrzej Wajda, 2002.
- „Katyń”, reż. Andrzej Wajda, 2007.
- „Pan Tadeusz”, reż. Andrzej Wajda, 1999.
- „Wałęsa. Człowiek z nadziei”, reż. Andrzej Wajda, 2013.
- „Tatarak”, reż. Andrzej Wajda, 2009.
- „Plac Zbawiciela”, reż. Joanna Kos-Krauze, Krzysztof Krauze, 2006.
- „Rewers”, reż. Borys Lankosz, 2009.
- „Pręgi”, reż. Magdalena Piekorz, 2004.
- „Powidoki”, reż. Andrzej Wajda, 2016.
- „Popiół i diament”, reż. Andrzej Wajda, 1958.
- „Dług”, reż. Krzysztof Krauze, 1999.
Inne tłumaczenia: