ŚWIATOWA ENCYKLOPEDIA POLONISTÓW

MARIA DELAPERRIÈRE

FRANCJA-PARYŻ

Maria Delaperrière
MARIA DELAPERRIÈRE

Fotografia – źródło: https://gazeta.us.edu.pl/node/283833

Maria Delaperrière (Maria Korcala-Delaperrière) (ur. 9 maja 1941 w Krakowie) – polska historyk i teoretyk literatury, komparatystka, mieszka i pracuje we Francji.

Córka Józefa Korcali i Jadwigi z Tucholskich (oboje rodzice byli nauczycielami) dorastała w Kaliszu, gdzie od 1954 roku uczyła się w III Liceum Ogólnokształcącym im. Anny Jagiellonki. W 1963 roku uzyskała stopień magistra filologii polskiej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego i w tymże roku podjęła studia romanistyczne również na UJ. Po dwóch latach wyjechała do Francji, kontynuując studia na Université Paris Sorbonne (Paris IV).

W 1970 roku wraz z mężem, Jeanem Delaperrirère – profesorem języka i literatury francuskiej,  wyjechała do Jass w Rumunii, gdzie razem pracowali na tamtejszym uniwersytecie. Następnie udała się do Moguncji w Niemczech i prowadziła badania nad dwudziestowieczną polską kulturą i literaturą.

W 1975 roku obroniła doktorant na Univerité Paris Sorbonne – Paris IV na podstawie rozprawy Jan Brzękowski au carrefour des différentes tenadnces poétiques en France et en Pologne, napisanej pod kierunkiem prof. Zygmunta Markiewicza.

W 1976 roku podjęła pracę w Institut National des Langues et Civilisations Orientales (INALCO) w Paryżu.

W 1984 roku na Univerité Paris Sorbonne – Paris IV habilitowała się, podstawie pracy Aux sources des nouvelles structures de l’imagination poétique en Pologne (1918–1930); Étude comparée à la lumière des tendances poétiques européennes. Rok później otrzymała tytuł profesora.

To członkini wielu towarzystw, rad naukowych i stowarzyszeń, m.in: Instytutu Studiów Słowiańskich, Polskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu, Stowarzyszenia Polonistów we Francji, Francuskiego Stowarzyszenie Studiów Polskich, Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Polonistycznych, komitetu redakcyjnego czasopisma „Revue des Études Slaves”, Rady Programowej czasopisma „Postscriptum Polonistyczne”, a także rady naukowej „Śląskich Studiów Polonistycznych”, pisma „Wielogłos”, rady rocznika Instytutu Języka Polskiego „Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo” czy dwumiesięcznika „Teksty Drugie”.

Przez siedem lat (od 1998 r.) zasiadała jako przewodnicząca w komisji konkursu agregacyjnego dla absolwentów polonistyki we Francji. W latach 1998–2007 pełniła funkcje dyrektora w Centrum Badań Środkowo-Europejskich (CEEM-Centre d’Études de l’Europe Médiane) przy INALCO. Na emeryturę przeszła w 2009 r., ale dalej współpracowała z CEEM (przy INALCO).

Oprac. na podst:

http://www.ppibl.ibl.waw.pl/mediawiki/index.php?title=Maria_DELAPERRIÈRE

Wykaz wybranych publikacji:

  • Les avant-gardes polonaises et la poésie européenne. Étude sur l’imagination poétique. Paris: Institut d’Études Slaves, 1991.
  • Polskie awangardy a poezja europejska. Studium wyobraźni poetyckiej, tł. A. Dziadek. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2004.
  • Dialog z dystansu. Studia i szkice, Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998.
  • Pod znakiem antynomii. Studia i szkice o polskiej literaturze XX wieku, Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 2
  • La littérature polonaise à l’épreuve de la modernité, Paris: Institut d’Études Slaves, 2008.
  • Literature polska w interakcjach. Szkice porównawcze z literatury i kultury, Warszawa: Neriton 2010.

Prace pod redakcją (wybór):

  • La Baroque en Pologne et en Europe, Paris: INALCO, 1990.
  • Panorama de la littérature polonaise des origines à 1822, Warszawa: PWN; Paris: Institut d’Études Slaves, 1991. (współoprac. F. Ziejka)
  • Convergences européennes – conscience nationale et conscience européenne dans les littératures slaves, baltes, balkaniques et hongroise au XXe siècle, Paris: INALCO, 1993.
  • Littérature et émigration dans les pays de l’Europe centrale et orientale, Paris: Institut d’Études Slaves, 1996.
  • Paris „capitale culturelle” de l’Europe Centrale? Les changes intellectuels entre la France et les pays de l’Europe médiane, 1918–1939. Paris: Institut d’Études Slaves; Centre d’Études Slaves 1997. (współoprac. A. Marès)
  • Histoire littéraire de l’Europe médiane. Des origines à nos jours, Paris: L’Harmattan, 1998.
  • Modernisme en Europe centrale. Les avant-gardes, Paris: L’Harmattan, 1999.
  • (Post)modernisme en Europe centrale. La crise des ideologies, Paris: L’Harmattan, 1999.
  • Mickiewicz par lui-même, Paris: Institut d’Études Slaves, 2000.
  • L’enseignement du polonais en France, Assises 2001, Paris: Institut d’Études Slaves, 2002. (współoprac. H. Włodarczyk)
  • Słowacki aujourd’hui, Paris: Institut d’Études Slaves, 2002.
  • Absurde et dérision dans le théâtre est-européen, Paris: L’Harmattan, 2003.
  • La France et la Pologne au-delà des stéréotypes, Paris: L’Institut d’Études Slaves, 2004. (współoprac. J. Doberszyc, B. Drwęski)
  • La poésie polonaise du vingtième siècle. Voix et visages, Paris: Institut d’Études Slaves, 2004.
  • La littérature face à l’histoire. Discours historique et fiction dans les littératures est-européennes.Paris: l’Harmattan, 2005.
  • Czesław Miłosz et le vingtième siècle, Paris: Institut d’Études Slaves; Société Historique et Littéraire Polonaise, 2006.
  • Joseph Conrad – un Polonais aux confins de l’Occident, Paris: Institut d’Études Slaves; Société Historique et Littéraire Polonaise, 2009.
  • Juliusz Słowacki: Lectures contemporaines. Paris: Institut d’Études Slaves; Société Historique et Littéraire Polonaise, 2010.
  • La Pologne multiculturelle, Paris: Institut d’Études Slaves, 2011. (współoprac. F. Ziejka)
  • Littératures de l’Europe médiane: après le choc de 1989, Paris: Institut d’Études Slaves, 2011. (współoprac. M. Vrinat-Nikolov)
  • Aleksander Wat sur tous les fronts. Paris: Institut d’Études slaves, 2013.
  • Miłosz et la France, Paris: Institut d’Études slaves, 2013.
  • Norwid: notre contemporain. Paris: Institut d’Études slaves, 2015.

W 2004 roku za dokonania naukowe oraz działania podjęte na rzecz polskiej kultury została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP.

W 2008 otrzymała odznakę „Zasłużony dla Uniwersytetu Jagiellońskiego”.

W 2011 r. otrzymała Nagrodę ZPPnO im. Włady Majewskiej za najlepszą książkę napisaną w języku polskim zatytułowaną Literatura polska w interakcjach. Szkice porównawcze z literatury i kultury.

W 2016 roku podczas VI Światowego Kongresu Polonistów uzyskała tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Na tymże kongresie wygłosiła także referat pt. Między kanonem literackim a kulturą zwielokrotnioną.

Rok później nadano jej tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.

 W 2018 roku została laureatką, w dziedzinie kultury, konkursu „Wybitny Polak we Francji”, organizowanego przez Fundację Godła Promocyjnego „Teraz Polska”.

W roku 1970 wraz z mężem wyjechała do Rumunii, gdzie prowadziła zajęcia z literatury francuskiej na tamtejszym uniwersytecie.

Od 1976 r. nauczała w Narodowym Instytucie Języków i Kultur Orientalnych (Institut National des Langues et Civilisations Orientales – INALCO) w Paryżu.

W latach 1985–2009 kierowała Sekcją Języka Polskiego w INALCO.

 

POLSKIE AWANGARDY A POEZJA EUROPEJSKA. STUDIUM WYOBRAŹNI POETYCKIEJ – MARIA DELAPERRIÈRE

Przewiń na górę