MARIE SOBOTKOVÁ

REPUBLIKA CZESKA – OŁOMUNIEC

Marie Sobotková urodziła się 4 maja 1947 roku w Ostrawie-Zábřeh. Jej mężem jest historyk i pisarz Jan Sobotka.

Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego w Ostrawie-Witkowicach w 1965 roku rozpoczęła studia uniwersyteckie na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Palackiego w Ołomuńcu (czesko-polski). Przez prawie całą karierę naukową była związana ze środowiskiem akademickim Ołomuńca i tutejszym Uniwersytetem Palackiego [Palacký University; Univerzita Palackého].

Podczas studiów zainteresowała się czeską literaturą dawną. Ze względów politycznych nie mogła jednak zostać przyjęta na studia podyplomowe.

Przez kilkanaście lat uczyła w szkole zawodowej. Pozostawała jednak w kontakcie z Wydziałem, gdzie powróciła w 1982 r. na stanowisko literaturoznawczyni polonistyki i bohemistyki, zorientowanej na starszą literaturę czeską. Gdy w 1982 roku dołączyła do funkcjonującej od 1950 roku Katedry Slawistyki, zaczęła uczyć historii literatury polskiej oraz prowadzić seminaria z literatury staroczeskiej. W 1994 roku została kierowniczką nowo powstałej sekcji polonistyki, a w 2012 roku przekazała kierowanie sekcją Ivanie Dobrotovej. W 1993 r. obroniła pracę [kandydata/doktorancką] České memoáry 17. století (Žánrová analýza memoárových textů) na Uniwersytecie Masaryka w Brnie. Jej postępowanie habilitacyjne odbyło się W 1995 r. w Ołomuńcu, a praca Autor – text – adresát v memoárech 17. století (Studie z české, polské a slovenské literatury 17. století ukazała się w formie książkowej w 1996 r. W 2003 roku została profesorem.

Nie stroni także od najnowszych trendów w dziedzinie technologii medialnych (na gruncie polsko-czeskich relacji kulturowych, np.  artykuł Internet jako medium nowej historii Polski w Czechach).

W języku czeskim:

  • Autor, text, adresat v ceskych, polskych a slovenskych memoarech 17. stoleyi. Olomouc, 1996.
  • K problematice baroknich memoaru. „Zeszyty Naukowe”, 1994, z. 1, s. 45-50.
  • Ohlas tvorby J.I.K. v ceske literature (Na okraj cinnosti polonofila F.L. Hovorky). W: Z cesko-polskych jazykovych a literarnich styku. Praha 1988, s. 77-83.
  • O prvnim ceskem prekladu Kochanowskeho frasek [Bartolomeja Paprockiego z 1598]. W: Polsko-ceske sousedstvi v rozvoji jazyka a literatury.         Red. sborniku Teresa Z. Orłoś, Jiri Damborsky. Vratislav, 1997.
  • Polsky pramen k moravskym dejinam roku 1650. „Slavia”, 1995 z. 3 s. 297-302.
  • Soucasna polska literarni veda v Roce Adama Mickiewicza (Uvahy k 200. vyroci autorova narozeni), w: Adama Mickiewicz. Texty a kontexty. Materialy z mezinarodni vedecke konference uskutecnene v Olomouci 24. a 25. listopadu 1998. Oprac. Marie Sobotkova, Jiri Fiala. Olomuc, 1999.
  • Studie z ceske a polske literatury. Pet stoleti v historii cesko-polskych literarnich souvislosti. Olomouc 2002.

W języku polskim:

  • Nowy program trzyletniego studium licencjackiego: Język polski oraz kultura polska o specjalizacji: praktyka gospodarcza i ruch turystyczny z intensywną nauką języków obcych (angielski i niemiecki), w: Inne optyki. Nowe programy, nowe metody, nowe technologie w nauczaniu kultury polskiej i języka polskiego jako obcego, red. Cudak R., Tambor J., Katowice, 2001.
  • M.Sobotková: O dwóch czeskich tłumaczeniach „Pana Wołodyjowskiego”, w: Henryk Sienkiewicz. Twórczość i recepcja, red. L. Ludorowski, Lublin 1991.
  • Literatura a multimedia. „Postscriptum” 1998, nr 24/25 (1997/1998), s. 50-53. 
  • Recepcja dzieł Henryka Sienkiewicza w środowisku czeskim, w: Henryk Sienkiewicz. Biografia, twórczość, recepcja, red. L. Ludorowski, H. Ludorowska, Lublin 1998.
  • Recepcja powieści Sienkiewicza „Quo Vadis?” w środowisku czeskim, w: Sienkiewicz – pamięć i współczesność, red. L. Ludorowski, Z. Mokranowska, Lublin 2003.
  • Tekst literacki, jego wersja filmowa w procesie nauczania literatury i kultury polskiej w środowisku czeskim, „Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców” 1998, z. 10 s. 265-272.
  • Od Mickiewicza do Miłosza. Część I (1822-1918). Oprac. M. Sobotková. Olomuc, 2000.

Stale angażuje się w rozwój czechoznawstwa w Polsce i polonistyki na ziemiach czeskich, zwłaszcza w Ołomunieckim Centrum Polonistycznym, które przez kilka lat pomagała budować i współtworzyć. Jest członkinią-założycielką Stowarzyszenia „Bristol” Polskich i Zagranicznych Nauczycieli Kultury i Języka Polskiego.

Charakterystyczną cechą jej pracy zawodowej jest badanie powiązań Ołomuńca i jego najbliższego otoczenia ze środowiskiem polskim. Wynika to oczywiście z jej dwutorowego czeskiego i polonistycznego wykształcenia uniwersyteckiego.

Została odznaczona przez prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. W 2013 roku została uhonorowana Nagrodą „Polonicum” Uniwersytetu Warszawskiego, która jest przyznawana badaczom zagranicznym za wybitne osiągnięcia w krzewieniu języka polskiego oraz wiedzy o polskiej kulturze i historii na świecie.

 W roku jej jubileuszu Towarzystwo Słowiańskie im. Franka Wollmana przyznało jej List Pamiątkowy za całokształt pracy nad czeską slawistyką.

Przewiń na górę