TOMASZ BARCIŃSKI

W 1999 roku, będąc na emeryturze, nawiązał współpracę z Editora Record – największą grupą wydawniczą w Brazylii. Od tej pory czas poświęcał tłumaczeniu dzieł polskich autorów, a jego życiową misją stało się przybliżenie brazylijskiemu czytelnikowi bogactwa polskiej literatury. Pierwszą tłumaczoną przez niego książką był Kochany Franz Anny Boleckiej. Związał się z Wydawnictwem Record. W 2003 roku – równolegle z filmem Romana Polańskiego – wydano jego tłumaczenie Pianisty Władysława Szpilmana, które spotkało się z ogromnym zainteresowaniem czytelników. Książka była wznawiana aż pięć razy i znajdowała się na liście bestsellerów przez 16 kolejnych tygodni. Od 2006 r. pełnił funkcję korektora technicznego i specjalisty w zakresie polskiego słownictwa w dwóch wydawnictwach. W 2005 r. Prezydent RP odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. W 2009 r. otrzymał od Ministra Kultury medal Zasłużony dla Kultury Polskiej.

Niezwykle pochlebną i interesującą analizę jego przekładów zawarł Piotr Kilanowski w tekście O próbach zbliżania światów – tłumacze i przekłady literatury polskiej w Brazylii

Dydaktyka :

„Dzięki jego uporowi i przecieraniu szlaków wcześniej nieprzetartych zaistnieli

na rynku brazylijskim autorzy polscy znani i nieznani, ważni i mniej

ważni, sprzedający się dobrze i zalegający półki. I, co warto podkreślić, mimo

że na jego błędy tłumaczeniowe zżymają się mniej lub bardziej oficjalnie

znawcy tematu, nauczyciele i studenci polonistyki, to zaskakująca bywa bardzo

pozytywna recepcja tłumaczeń Barcińskiego wśród tych, którzy owych

niedociągnięć nie potrafią wytropić. Wielokrotnie słyszałem od kolegów na

różnych brazylijskich uczelniach wyrazy zachwytu na temat książek Gombrowicza27

i Kapuścińskiego28, zaistniałych po portugalsku dzięki Barcińskiemu.

Podobne wypowiedzi docierały do mnie od młodszych czytelników zafascynowanych

tłumaczeniami Andrzeja Sapkowskiego. I tego rodzaju manifestacje

znaczą jasno, że te książki się wybroniły”.