CHORWACJA – ZAGRZEB (ZAGREB)
Zdravko Malić urodził się 10 października 1933 w Lubiji, a zmarł 3 września 1997 w Cavtacie. Przez całe życie zawodowe był związany ze slawistyką Uniwersytetu w Zagrzebiu.
W 1952 został z powodów politycznych skazany na utratę praw do kształcenia się w SR Bośni i Hercegowiny. Wyjechał do Zagrzebia, gdzie rok później ukończył szkołę średnią, a w 1958 południową slawistykę i rusycystykę na Wydziale Filologicznym Uniwersytecie w Zagrzebiu. W roku akademickim 1956/1957 studiował także literaturę i język francuski na Uniwersytecie Strasburskim. Rok akademicki 1958/1959 spędził na Uniwersytecie Warszawskim, a kolejny na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W 1965 uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Knjizevno djelo Witolda Gombrowicza (Dzieło literackie Witolda Gombrowicza).
Do 1988 roku był redaktorem naczelnym czasopisma „Književna smotra”.
Jest autorem kilkudziesięciu polskich i chorwackich esejów oraz recenzji w czasopismach krajowych i zagranicznych. Opublikował zbiór esejów i rozpraw o polskich pisarzach Polonica (1973).
Książki (wybór)
Polonica. Ogledi o Sienkiewiczu, Iwaszkiewiczu, Gombrowiczu; o ferijalnoj književnosti i poljskoj prozi 20. stoljeća. Zagreb: Studentski centar Sveučilišta u Zagrebu,1973.
Opracowania i redakcja:
Mickiewicz itd.: rasprave, članci i eseji o poljskoj, Zagreb: Hrvatsko filološko društvo, 2002.
Iz povijesti poljske književnosti, Zagreb: Hrvatsko filološko društvo, 2004.
Gombrowicziana, Zagreb: Hrvatsko filološko društvo, 2004.
Między życiem a światłem: artykuły, eseje i rozprawy o literaturze polskiej (wyb. i posł. D. Blazina). Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN, 2006.
Prema Krleži (članci / rasprave, zapisi …), Zagreb: Hrvatsko filološko društvo, 2009.
Artykuły w czasopismach i rozdziały w monografiach (wybór)
Sluh Gombrowicza, „Dialog” 1966 nr 5, s. 93–103.
Uspomene izpuberteta Witolda Gombrowicza, „Radovi Zavoda za slavensku filologiju” 1966, nr 8, Zagreb, s. 91–128.
Knjizevni feljtoni Witolda Gombrowicza, „Filolośki pregled” 1967, nr I–IV, Beograd.
Dnevnik kao knjizevna vrsta (Uz Gombrowiczev Dnevnik), „Telegram ”1967, nr 363.
Poljska proza tridesetih godina, „Knjizevna smotra”, III/1971/1972, nr 10, s. 19–32.
Gomhrowiczeva „Ferdydurke”, „Knjizevna smotra” (XV)1983, nr 50, s. 21–44.
„Trans-Atlantyk” Witolda Gombrowicza, przeł. J. Wierzbicki, w: Gombrowicz i krytycy, wyb. i oprac. Z. Łapiński, Kraków-Wrocław: Wydawnictwo Literackie, 1984, s. 235–255.
W 1974 roku otrzymał polski Order za Zasługi dla Kultury Polskiej. W 1982 roku przyznano mu nagrodę Republiki Chorwackiej „Božidar Adžija’’ za działalność naukową. W 1987 otrzymał nagrodę Zarządu Stowarzyszenia Autorów ZAiKS za wybitne osiągnięcia w dziedzinie przekładu literatury polskiej i Srebrny Order Zasługi PRL (Srebrna oznaka Orderu zasługi Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej).
W 1998 roku za wybitne zasługi dla kultury polskiej został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.
Był członkiem Towarzystwa Chorwackich Tłumaczy Literatury, Chorwackiego Towarzystwa Literackiego, Chorwackiego Towarzystwa Filologicznego.
W 1961 został zatrudniony na macierzystej uczelni, gdzie pracował do śmierci. Kierował Katedrą Języków Zachodniosłowiańskich na Uniwersytecie w Zagrzebiu, wykładając język polski.
Przetłumaczył siedem polskich powieści, cztery sztuki teatralne, liczne opowiadania i setki wierszy (m.in. J. Andrzejewskiego, S. Dygata, W. Gombrowicza, W. Szymborksiej) oraz dzieła literatury rosyjskiej.
Tłumaczenia (wybór)
Witold Gombrowicz, Ferdydurke, Zagreb: Mladost, 1965.
Jerzy Andrzejewski, Rajska vrata, Zagreb: Zora, 1968.
Władysław Stanisław Reymont [et al.], Antologija poljske pripovijetke (dvadesetog) XX stoljeća, Sarajevo: Veselin Masleša, 1984.
Wislawa Szymborska, Radost pisanja, Zagreb: Nova stvarnost, 1997.
Gost u kući. Prijevodi i prepjevi iz poljskoga pjesništva (oprac. D. Blažina. D. Malić), Zagreb: ArTresor naklada 2007.
Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 października 1998 r. o nadaniu orderów i odznaczeń, dostępne online