NIEMCY – BERLIN
Hanna Burkhardt jest absolwentką slawistyki na byłym Uniwersytecie Leningradzkim (1978), dziś: Petersburski Uniwersytet Państwowy. W 1986 r. obroniła doktorat (Szyk wyrazów w zaimkowo-korelacyjnych strukturach zdaniowych w języku rosyjskim; dziedzina: slawistyka) na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie. Obecnie jest pracownikiem naukowym w Instytucie Slawistyki i Hungarystyki na tymże uniwersytecie.
Jest członkinią wielu instytucji i stowarzyszeń, w tym Polskiego Towarzystwa Językoznawczego, Stowarzyszenia „Bristol” Polskich i Zagranicznych Nauczycieli Kultury Polskiej i Języka Polskiego jako Obcego, Societas Jablonoviana (Towarzystwo Naukowe Jabłonowskich).
- Dystynktywny słownik synonimów, Kraków 2004 (wraz z: A. Nagórko, M. Łaziński).
- Kulturemy i ich miejsce w teorii przekładu, „Język a Kultura” 2008, nr 20.
- Miejsce kolokacji w leksykografii i ich rola w tworzeniu tekstów w języku obcym, „Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców” 2010, nr 17.
- Przekład zwierciadłem językowego i kulturowego obrazu świata (na przykładzie Imperium Ryszarda Kapuścińskiego), w: Językowy obraz świata i kultura, red. A. Dąbrowska, J. Anusiewicz, Wrocław 2000, s.261-270.
- „Gruby” i jego konotacje semantyczne w języku polskim i niemieckim, „Poradnik Językowy” 2001, nr 8, s.1-8.
H. Burkhardt wprowadziła ważny kontekst do rozumienia pojęcia kulturemu. W obszarze przekładów uznała, że zadaniem tłumacza jest decyzja o tym, co należy w danym przekładzie traktować jako kulturem. Jej ważnym projektem badawczym jest stworzenie Słownika kolokacji niemiecko-polskich (wspólny projekt z Uniwersytetem Wrocławskim).
Związana z Uniwersytetem Humboldtów w Berlinie. Jej główne obszary pracy badawczej to m.in.: morfologia, składnia i słowotwórstwo; metaleksykografia; kontakt językowy; translatoryka; język polski jako język obcy.
Hanna Burkhardt w swojej karierze badawczej zajmowała się niemieckimi tłumaczeniami Pana Tadeusza z perspektywy leksykalnej i onomastycznej.
