Previous image
Next image
WĘGRY - BUDAPESZT
Lajos Pálfalvi (ur. 23 października 1959 r. w Peczu) – węgierski historyk i krytyk literatury, pedagog i tłumacz.
W latach 1979-1984 odbył studia węgiersko-polsko-rosyjskie na Uniwersytecie im. Loránda Eötvösa w Budapeszcie (węg. Eötvös Loránd Tudományegyetem, ang. Eötvös Loránd University). Następnie był pracownikiem biblioteki Węgierskiej Akademii Nauk (1984-1999), a w latach 1987-1993 – wykładowcą historii literatury polskiej na Uniwersytecie im. Loránda Eötvösa w Budapeszcie. Był także wykładowcą historii literatury węgierskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (1993-1994) oraz literatury polskiej i historii kultury na Uniwersytecie w Peczu (1996-2000). Od 2000 r. jest kierownikiem Katedry Filologii Polskiej Katolickiego Uniwersytetu im. Pétera Pázmánya w Budapeszcie (węg. Pázmány Péter Katolikus Egyetem, ang. Pázmány Péter Catholic University), a od 2014 r. kierownikiem Instytutu Europy Środkowej na tym uniwersytecie. W latach 2000-2002 – kierownik działu czasopisma literackiego „Nagyvilág” (węg. Odpowiednik „Literatury na Świecie”.
W 1993 r. uzyskał tytuł doktora na podstawie rozprawy poświęconej polskiej literaturze na emigracji pt. Tény és metafora. A lengyel emigració prózairodalma, 1945-1980 (Fakt i metafora. Literatura prozatorska polskiej emigracji 1945-1980), a w 2015 – tytuł doktora habilitowanego na podstawie rozprawy habilitacyjnej poświęconej twórczości Witolda Gombrowicza pt. A Transz-Atlantik megállói. Gombrowicz (Przystanki transatlantyckie. Gombrowicz).
- Janek und Xenia, w: Verschränkte Kulturen, Frank und Timme, red. T. Harmat, Z. Soproni. 2018, s. 35-50.
- Recepcja Józefa Mackiewicza na Węgrzech, „Archiwum Emigracji: studia, szkice, dokumenty” 2002/2003, nr 56, s. 190-193. Recepcja Józefa Mackiewicza na Węgrzech
- Węgierski Gibraltar i serbskie Ateny, „Porównania” 2012, nr 1, s. 319-326. Węgierski Gibraltar i serbskie Ateny
- Vyratavanne z Utopii u gistoryju, „Arche Pacatak” 2014, nr 5, s. 553-556.
W 2013 r. otrzymał nagrodę „Za promocję polskiej książki w świecie” przyznawaną przez Fundację Kultury Polskiej. W 2017 r. został laureatem 13. edycji nagrody Transtlantyk za szczególne osiągnięcia w zakresie promocji literatury polskiej na świecie.
Tłumacz na język węgierski tekstów m.in.: Władysława Reymonta, Sławomira Mrożka, Czesława Miłosza, Witolda Gombrowicza, Kazimierza Brandysa, Andrzeja Stasiuka, Olgi Tokarczuk, Krzysztofa Vargi, Józefa Mackiewicza.
- Brandys K., Rondó [Rondo], Pecz 2002.
- Gombrowicz W., Cselédlépcsőn [Bakakaj], współtłumacz: Körner G., Budapeszt 1997.
- Gombrowicz W., Testamentum [Testament], Budapeszt 1993.
- Gretkowska M., Szenvedélynapló [Namiętnik], współtłumacz: Keresztes G., Budapeszt 2002.
- Herling-Grudziński G., A második eljövetel. Válogatott esszék és elbeszélések [Drugie przyjście. Wybór esejów i opowiadań], współtłumacze: Mihályi Zs., Galambos Cs., Körner G., Budapeszt 1998.
- Herling-Grudziński G., A sivatag forró lehelete [Gorący oddech pustyni], współtłumaczki: Körtvélyessy K., Mihályi Zs., Budapeszt 2004.
- Hugo-Bader J., Fehér láz [Biała gorączka], współtłumaczka: Mihalyi Zs., Budapeszt 2012.
- Janion M., A vámpír. Szimbolikus biográfia [Wampir. Biografia symboliczna], Budapeszt 2006.
- Kowalewski W., A szép szoba [Bóg zapłacz!], Budapeszt 2003.
- Libera A., A Madame [Madame], Budapeszt 2000.
- Miłosz Cz., Szülőhazám, Európa [Rodzinna Europa], współtłumacze: Bojtár E., Cservenits J., Péter É., Bratysława–Budapeszt 1993.
- Miłosz Cz., Az Ulro országa [Ziemia Ulro], Budapeszt 2001.
- Miłosz Cz., A rabul ejtett értelem [Zniewolony umysł], współtłumacze: Fejér I., Gimes R., Murányi B., Budapeszt 1992.
- Miłosz Cz., Metafizikai pauza [Metafizyczna pauza], współtłumacze: Mihályi Zs. i in., Budapeszt 2011.
- Miłosz Cz., Családias Európa [Rodzinna Europa], współtłumacze: Mihalyi Zs. i in., Bratysława 2011.
- Mrożek St., Ketchup [Keczup], współtłumacze: Körner G., Mihályi Zs., Reiman J., Szenyán E., Budapeszt 1995.
- Mrożek St., Leckék a legújabb kori történelemből [Pogadanki z najnowszej historii], Budapeszt 1992.
- Reymont W., A vámpír [Wampir], Budapeszt 1990.
- Stasiuk A., Hogyan lettem író [Jak zostałem pisarzem], Budapeszt 2003.
- Szczypiorski A., A szép Seidenmanné [Początek], Budapeszt 1992.
- Tokarczuk O., Sok dobon játszani [Gra na wielu bębenkach], współtłumaczka: Mihályi Zs., Budapeszt 2006.
- Varga K., Mangalicacsárdás [Czardasz z mangalicą], Budapeszt 2015.
- Varga K., Lángos a jurtában [Langosz w jurcie], Budapeszt 2017.
- Varga K., Műmárvány síremlék [Nagrobek z lastryko], Budapeszt 2011.
- Varga K., Fejlődésregény – Tequila [Bildungsroman – Tequila], współtłumacz: Keresztes G., Budapeszt 2008.
- Vincenz St., Tájak – történelemmel [Krajobrazy – z historią], współtłumaczka: Szenyán E., Pecz 1994.
- Vincenz St., Találkozás haszidokkal [Tematy żydowskie], Budapeszt 2001.
- Lajos Palfalvi,
- Lajos Palfalvi laureatem nagrody Transatlantyk,
- Nagroda Transatlantyk dla Lajosa Pálfalviego,
- Palfalvi Lajos – ODT Szemelyi adatlap,
- Z węgierskiej perspektywy. Olga Tokarczuk, rozm. przepr. Sandra Trela, „Postscriptum Polonistyczne” 2020, nr 1, s. 209-214. Palfalvi L.
- II Panel Gombrowiczowski
- Debata o literaturach peryferyjnych
- Díjazták a lengyel próza magyar fejedelmét
- Lajos Pálfalvi o węgierskich przekładach literatury polskiej
- Lajos Palfalvi laureatem nagrody Transatlantyk
- Midenki Akadémiája, Pálfalvi Lajos Írók a birodalmak között
LAJOS PÁLFALVI – Źródła fotografii
Fot. nr 1 – link do źródła
Fot. nr 2 – link do źródła