LWÓW - UKRAINA
Ludmiła Petruchina (5 maja 1951–19 stycznia 2010) – kandydatka nauk filologicznych, doktor, literaturoznawczyni, docentka Katedry Filologii Polskiej Narodowego Uniwersytetu Lwowskiego im. Iwana Franki. Pracując na Uniwersytecie Lwowskim, dr Ludmiła Petruchina uzyskała stopień naukowy doktora oraz stanowisko docenta.
Ludmiła Petruchina była specjalistką w zakresie teorii literatury i historii kultur słowiańskich. Spektrum działalności Ludmiły Petruchiny było niezwykle szerokie: od działalności dydaktycznej i naukowej po tłumaczenie i pisanie podręczników.
Jej główne zainteresowania naukowe to historia literatury polskiej, współczesne trendy w jej rozwoju oraz przekłady.
Ludmiła Petruchina prowadziła badania komparatystyczne polskiej, słowackiej i ukraińskiej poezji okresu romantyzmu: A. Mickiewicza, J. Słowackiego, J. Krala, J. Botto, T. Szewczenki, a także okresu modernizmu: J. Kasprowicza, L. Staffa, I. Franki, M. Woronego.
- Twórczość Juliusza Słowackiego a sztuki plastyczne (W sprawie „wzajemnego oświetlania się sztuk”, w: Poetyka przemiany człowieka i świata w twórczości Juliusza Słowackiego, Olsztyn: Wyższa Szkoła Pedagogiczna, 1997, s. 177–186.
- Natura naturans i natura naturata у модерністському поетичному слові, „Вісник Львівського університету. Серія філологічна”. Випуск 28, Львів: ЛНУ, 2000, s. 385–389.
- Spotkanie dwóch światów. Mitopoetyka łużyckiej ballady romantycznej, w: „Zeszyty Łużyckie”, t. 35/36, Warszawa 2003, s. 122–128.
- Семантика символів-ключів у польській та українській модерністській поезії, „Slavica Tarnopolensia” 1999, вип. 1., s. 3-8.
- Методичні рекомендації до написання та оформлення курсових і кваліфікаційних робіт для студентів напряму “Філологія” (слов’янські мови та літератури), ред. О. Албул, А. Кравчук, Л. Петрухіна, Львів: Видавничий центр ЛНУ ім. Івана Франка, 2011.
Za najważniejsze osiągnięcia dydaktyki polonistycznej L. Petruchiny należy uznać: prowadzenie nowatorskich wykładów otwartych o polskich laureatach Nagrody Nobla: Niespodzianki Reymonta i zagadki jego „Chłopów” (2003 r.) oraz Henryk Sienkiewicz – laureat Nagrody Nobla za osiągnięcia w gatunku epopei (2006 r.); występ na wieczorze poświęconym 80. rocznicy urodzin Wisławy Szymborskiej Fenomen intertekstualności Wisławy Szymborskiej (2003 r.); współorganizację konferencji naukowej „Wincenty Pol: umiłowanie literatury i pejzażu”; organizację konferencji studenckiej „Juliusz Słowacki: spojrzenie z perspektywy XXI wieku”.
Ludmiła Petruchina działała dynamicznie nie tylko na niwie naukowej, lecz także organizacyjnej i dydaktycznej. Należy docenić jej zasługi w kształtowaniu środowiska polonistycznego na uczelni lwowskiej. Ceniona za dużą wiedzę, rzetelność i konsekwencję, chętnie powoływana była do redakcji znanych czasopism filologicznych. Kierowała pracami studentów i doktorantów, które zdobyły nagrody i dowody uznania.