LUIGI MARINELLI

WŁOCHY - RZYM (ROMA)

Luigi Marinelli (ur. 24 grudnia 1956 w Perugii) – włoski literaturoznawca, polonista, slawista, krytyk związany z Uniwersytetem „La Sapienza” w Rzymie, doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie  [dostęp: 07.04.2021].

Ukończył w 1983 roku na Uniwersytecie we Florencji studia magisterskie z filologii polskiej. Stopień doktora w zakresie filologii słowiańskiej uzyskał w 1991 roku na Uniwersytecie „La Sapienza” w Rzymie.

Jest autorem ponad 150 publikacji w różnych językach.

  • Historia literatury polskiej, red. L. Marinelli, tłum. M. Woźniak, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2009.
  • Marinelli, A. Nowicka-Jeżowa, współ. Z. Ożóg, Polski Adon. O poetyce i retoryce przekładu, Izabelin: Świat Literacki, 1997.

Pełny zestaw publikacji: https://biuletynpolonistyczny.pl/pl/articles/sylwetki-polonistow-profesor-luigi-marinelli,33/details

W 2015 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Brał udział w VI Światowym Kongresie Polonistów – współprowadził z prof. Ryszardem Nyczem panel I pt. Między dyscyplinowym profesjonalizmem a nową humanistyką: casus współczesnej teorii[dostęp: 17.03.2021].

Nagrody i odznaczenia:

2007 – Złoty Medal „Gloria Artis” za wybitne zasługi dla kultury polskiej,

2014 – Order Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.

Członkostwo:

  • od 2003 – honorowy członek Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza,
  • od 2005 – członek zagraniczny Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności,
  • członek zagraniczny Redakcji pism literaturoznawczych: „Pamiętnik Literacki”, „Prace Filologiczne”, „Przegląd Humanistyczny”, „Wiek XIX”, „Teksty Drugie”, „Biuletyn Polonistyczny”, „Postscriptum Polonistyczne”,

członek kapituły Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej.

 

W latach 1992–1994 zatrudniony był na stanowisku adiunkta na Uniwersytecie „Tor Vergata” w Rzymie. Od 1994 roku jest profesorem slawistyki na Uniwersytecie „La Sapienza” w Rzymie, gdzie w latach 1997–1999 był dyrektorem kursu specjalizacyjnego tłumaczenia literatura oraz w latach 2000–2003 był pierwszym koordynatorem programu studiów doktoranckich „Central and Eastern Europe Comparative Literature and Philological Studies”.

Interesują go: literatura staropolska, oświecenia oraz XIX i XX wieku, stosunki polsko-włoskie i polsko-rosyjskie, teoria literatury ze szczególnym uwzględnieniem problemów historii i historiografii literackiej, a także teoria i praktyka przekładu literackiego.

Tłumaczy na język włoski z polskiego, rosyjskiego i angielskiego.

  • Tadeusz Kantor, Wielopole Wielopole, Mediolan: Ubulibri, 1981.

Przewiń na górę