WŁOCHY – RZYM (ROMA)
Marina Ciccarini – włoska slawistka, znawczyni literatury i kultury polskiej, profesorka języka i literatury polskiej na uniwersytecie „Tor Vergata” w Rzymie.
Ukończyła filologię słowiańską na rzymskim Uniwersytecie „La Sapienza” w 1980 roku, tytuł doktora uzyskała w 1990 roku. W latach 1991–1994 prowadziła badania w neapolitańskim Istituto Universitario Orientale. Od 1994 związana jest z uniwersytetem „Tor Vergata”, gdzie wykłada. Od 1998 kieruje tamtejszą polonistyką. W 2010 została mianowana na stanowisko profesora zwyczajnego.
- Il richiamo ambivalente. Immagini del turco nella memorialistica polacca del Cinquecento, Bergamo: JES Juvenilia, 1991.
- XVII-wieczne „dialogi” eurystyczne: „Les Entretiens d’Ariste et d’Eugène” Dominique’a Bouhoursa oraz „Rozmowy Artaksesa i Ewandra” Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, „Postscriptum” 2007, nr 1(53)”, s. 17–31.
- Żart, inność, zbawienie. Studia z literatury i kultury polskiej, tłum. M. Woźniak i in., Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2008.
- Ultimi roghi. Fede e tolleranza alla fine del Seicento: il caso di Andrej Christoforovic Belobockij, Roma: Armando Editore, 2008.
- Tra senso e suono: il caso di Ewa Lipska
W 2012 roku otrzymała nagrodę MSZ za szczególny wkład w krzewienie języka i kultury polskiej na arenie międzynarodowej.
Jej działalność została opisana na łamach „Postscriptum Polonistycznego” w ramach artykułu poświęconego włoskim polonistykom.
Prowadzi m.in. wykłady z zakresu historii literatury polskiej.
Jest wybitną znawczynią stosunków włosko-polsko-rosyjskich. Jej zainteresowania badawcze skupiają się wokół pamiętnikarstwa XVII-wiecznego, literatura polska późnego baroku i oświecenia, romantyzm oraz literatury XX wieku.
Artykuł o rzymskich polonistykach
Link do kilku pozycji M. Ciccarini
MARINA CICCARINI – źródło fotografii
Fot. – link do źródła